طبق قوانین کشور عزیزمان ایران حضانت فرزند تا رسیدن طفل به سن بلوغ (در دختران 9 سالگی و در پسران 15 سالگی) به عهده والدین است و شخصی

عبارات مهم : والدین – قانونی
به عبارت قانونی “حضانت حق و وظیفه ابوین است”؛ بدهید معنی که والدین حق دارند حضانت و سرپرستی كودك خود را به عهده گیرند و قانون جز در موارد استثنایی نمی تواند آنان را از این حق محروم كند و از سوی دیگر آنان مكلف هستند تا زمانی كه زنده هستند و توانایی دارند، نگهداری و تربیت فرزند خویش را به عهده گیرند.

چنانچه در اثر عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی پدر و مادری كه طفل تحت حضانت او است صحت جسمی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر قرار گیرد، دادگاه می تواند با تقاضای بستگان، قیم و یا مدیر حوزه قضایی ترتیب مقتضی دیگری را جهت حضانت كودك اتخاذ کند.

مواردی كه می تواند از مصادیق عوض کردن حضانت باشد عبارتند از:

اعتیاد زیان آور به الكل – مواد مخدر – قمار .

اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.

ابتلاء به بیماری روانی به تشخیص پزشكی قانونی.

سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود به مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد ، فحشاء – تكدی گری، قاچاق.

تكرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

در صورت وجود موارد فوق, پدر یا مادری که حضانت طفل را برعهده دارد اگر مشمول موارد فوق شده است باشد با حکم دادگاه صلاحیتش سلب و فرزند از وی گرفته می‎شود.

منبع:میزان

انتهای پیام/